woensdag 13 juli 2011
Sei Donne per L'Assasino
Smack that bitch up! Je mag best een beetje om giallo lachen, toch? Ik vond het in elk geval steeds komischer worden. Een echte stripheld met masker die de dametjes van een modehuis stuk voor stuk op gruwelijke wijze afslacht. Ja, hier werd de slasher- en martelfilm uitgevonden. En hoe mooier het meisje, hoe gruwelijker de dood. (Nonsens, maar leuk om te zeggen.) Als je trouwens eerst iemand verdrinkt, en je snijdt daarna nog d'r polsen open, lijkt dat dan op zelfmoord? Ik bedoel, het hart pompt niet meer, hoeveel bloed komt er dan nog uit? Iets voor de medici. (Nog daargelaten dat van verdrinkingsdood je gezicht wellicht paars wordt.) Naast al dit gehak, heeft de film ook nog duidelijk een Hitchcock-tintje, met Freudiaanse sensualiteit, Marnie-achtige meisjes met dagboekjes in handtasjes. Dat soort dingen. Wo ist der Tagbuch schrijft Het Masker. Dit was een Duitse productie, die ik in Italiaanse dub keek, terwijl ik achteraf gezien ook wel benieuwd raakte naar de Engelse. Ik las dat de mannenrollen daar allemaal door 1 (!) voice actor werden 'gespeeld'. Qua oplossing van dit mysterie meende ik heel lang op het goede spoor te zetten (Truffaut's La mariée était en noir-stijl) Spoiler! Maar ook zij blijkt aan het eind een slachtoffer. Toch iets minder vrouwonvriendelijk dan ik dacht.
Labels:
films uit de jaren '60,
Mario Bava
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten