vrijdag 15 juli 2011
Suspiria
Zes meisjes voor de moordenaar was aardig, maar dit is meer wat ik me bij giallo voorstel. Zal ook een jaartje of tien later zijn vermoed ik. Bruter, weirder en sleazier. Kortom, Dario Argento weet wat ie doet. (Hij is toch niet de pa van Asia? Jawel.) Suspiria gaat over een meisje dat flipt in een ballet-academie, dat komt me vaag bekend voor... En ze lijkt ook nog eens op het poppetje Portman. Dat is al vermakelijk, maar het wordt nog beter, er schijnt een remake van Suspiria aan te komen, geregisseerd door David Gordon Green van George Washington, met in de hoofdrol... Jawel, Natalie Portman. Dat zal dan wel een flop worden, mensen denken toch: zeg, alweer Portman als ballerina, lamaar. In dat geval is het origineel ook al leuk genoeg, want de kleuren en de muziek alleen al maken de film de moeite waard. In het fabuleuze trippy intro komt het hoofdrolspeelstertje aan in Frankfurt, in de stromende regen, op zoek naar een taxi, en als ze daar dan in zit, lijkt het trippen al te beginnen want de opspattende waterplassen lijken door het rode schijnsel van winkels of koplampen wel bloed. De muziek helpt daar (en de rest van de film) ook goed mee, een soort proto-black metal, gecombineerd met omineuze celesta-belletjes. Geen riffs, maar wel akelige stemmen, zelfs wat gekrijs of verzin ik dat nou? Het plot van Suspiria is verder nogal gammel, van het type 'hee ik heb hier ineens een sleutel'. Bovendien zou ik het hoofdrolspeelstertje alle geheimen over de fucked up ballet-academie zelf hebben laten ontdekken, nu moet ze haar queeste delen met twee andere meisjes. (Ok logisch is het wel, want er moet natuurlijk nog wel wat vlees af te slachten zijn!) Andere random goede scènes zijn de dood van een blinde door zijn trouwe begeleider. (Volgens mij een legendarische scène, ik meende 'm eerder te hebben gezien, in Zomergasten of zo.) En voor humor is ook plaats, als het balletdanseresje al snel is ingestort komt een evil docter haar een spuitje geven. Die acteur had echt zin in zo'n rol! Moehaha! Het moet heerlijk zijn om in een giallo-film te spelen. Als slechterik ten minste.
Labels:
Dario Argento,
films uit de jaren '70
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten