Written on the Wind

Ik begon mijn Criterion-serie met deze. Die gasten hebben ontzettend veel films uitgebracht trouwens. Niks exclusief label. Ik noteerde eerst van de lijstjes alles wat ik niet zag, toen twee, en toen één, anders zat ik hier in 2180 nog. Dit is een relatief minor werkje van Douglas Sirk. Ik denk toch dat Imitation of Life, met de gospel aan het eind en het huidskleurige thema, de enige is die je écht moet zien. Dit is degelijk werk van Rock Hudson en Lauren Bacall, insert hier een flauwe opmerking over hóe zeer je Bacall in zwart-wit en níet in technicolor moet zien. Written on the Wind heeft een rijkeluissetting in een oliedorpje dat zelfs náár de oliebaronnen is vernoemd. De Hiltontjes vliegen van hot naar her op zoek naar de zin des levens. De Paris van de familie is misschien wel de gedenkwaardigste rol; zij zoekt het vanzelfsprekend in seks. Wachtend op Rock Hudson (haar jeugdvriendje) die nu niks meer van haar moet weten. Tekenend voor de film is dat de rol van Paris de eerste helft heel gelaagd lijkt, maar in de finale (vanaf het momentje dat ze bizar de mambo danst) eendimensionaal wordt, net zoals de hele film bij het toenemen der drama wat plat wordt. Toegegeven de finale is wel weer Douglas Sirk in grootse melodrama stijl, maar die finale blijkt alsnog níet de finale, wanneer er plots nog een rechtszaak volgt. Een rechtszaak met een bizar neppe spanning en een enorme U-bocht. Jammer.