Eerste twintig minuten erg om gelachen, daar is Scott Pilgrim beter dan het verglijkbare hysterische Kick-Ass, maar die laatste is toch wat consistenter geloof ik. Of Scott Pilgrim wordt gewoon een beetje saai. En dat ondanks de overdosis effecten en meta-humor. De film is een helft The Warriors (comic book references en deze is wél echt op een graphic novel gebaseerd) en de andere helft, nog veel leuker, computerspelletjes. Scott Pilgrim loopt door zijn leven als ware het een 'alles in 1'-computerspel. Er zijn referenties aan rpg's (continu statistieken in beeld) platformgames (muntjes uit verslagen vijanden en 1-Up's!) en knokgames. K.O. brult Bill Hader, The Voice. (Vast ook van Tekken, in elk geval in die stijl.) En dan zijn er nog een hele stoet aan geweldig leuke bijfiguren. Anne Kendrick als bitchy zusje, die de arme Scott (Michael Cera trouwens) op de huid zit. En nog leuker, Kieran Culkin, dé held van de film, als zijn homoseksuele, roddelende roommate. Ook de bandleden van Cera (hij speelt bas, kom maar op met die Guitar Hero-grappen) zijn geinig, vooral de norse droogkloterige redhead drummer chick. Nou leuk toch, zou je zeggen, maar waar de film de mist in gaat is de hoofdpersonages. Die zijn namelijk net zo flat als Mario 1. De film draait om Scott's nieuwe vlam, en de pogingen haar exen te verslaan... Maar Scott blijft de hele film een wimp ('you're complaining about mé gaying up the place', zegt Culkin.) En het wordt nooit duidelijk waarom die meid nu al die moeite verdiende. Eigenlijk wel logisch eigenlijk dat er in een computerspelletjes-film geen enkel momentje van geloofwaardige chemie of romantiek is. Dat heb je in die tussenfilmpjes op de Playstation 3 ook niet. Nerdfantasietjes he.
donderdag 14 juli 2011
Scott Pilgrim vs. the World
Eerste twintig minuten erg om gelachen, daar is Scott Pilgrim beter dan het verglijkbare hysterische Kick-Ass, maar die laatste is toch wat consistenter geloof ik. Of Scott Pilgrim wordt gewoon een beetje saai. En dat ondanks de overdosis effecten en meta-humor. De film is een helft The Warriors (comic book references en deze is wél echt op een graphic novel gebaseerd) en de andere helft, nog veel leuker, computerspelletjes. Scott Pilgrim loopt door zijn leven als ware het een 'alles in 1'-computerspel. Er zijn referenties aan rpg's (continu statistieken in beeld) platformgames (muntjes uit verslagen vijanden en 1-Up's!) en knokgames. K.O. brult Bill Hader, The Voice. (Vast ook van Tekken, in elk geval in die stijl.) En dan zijn er nog een hele stoet aan geweldig leuke bijfiguren. Anne Kendrick als bitchy zusje, die de arme Scott (Michael Cera trouwens) op de huid zit. En nog leuker, Kieran Culkin, dé held van de film, als zijn homoseksuele, roddelende roommate. Ook de bandleden van Cera (hij speelt bas, kom maar op met die Guitar Hero-grappen) zijn geinig, vooral de norse droogkloterige redhead drummer chick. Nou leuk toch, zou je zeggen, maar waar de film de mist in gaat is de hoofdpersonages. Die zijn namelijk net zo flat als Mario 1. De film draait om Scott's nieuwe vlam, en de pogingen haar exen te verslaan... Maar Scott blijft de hele film een wimp ('you're complaining about mé gaying up the place', zegt Culkin.) En het wordt nooit duidelijk waarom die meid nu al die moeite verdiende. Eigenlijk wel logisch eigenlijk dat er in een computerspelletjes-film geen enkel momentje van geloofwaardige chemie of romantiek is. Dat heb je in die tussenfilmpjes op de Playstation 3 ook niet. Nerdfantasietjes he.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten