Stealing Beauty

Bertolucci zag Liv Tyler en zijn oude mannetjes-fantasie sloeg logischerwijs meteen op hol. Daar moest ie eens een film mee/van maken. Zo geschiedde. Meteen al in het intro wordt voyeurs-thema duidelijk, als de jonge Liv al slapend in een trein wordt gefilmd. En met name dan haar spijkerbroek... Om het goed te maken geeft de filmer, die buiten beeld blijft, dus laten we zeggen het alter ego van Bertolucci, wel de cassette aan haar. Alsof dat wat uitmaakt. Ook het resultaat van de film die volgt is de moeite niet waard. Dit is een goedkope porno-film zonder porno. Ga maar na wat het plotje is. Een jong onervaren meisje reist naar Italie, waar een kunstenaar een portret van haar gaat maken, naakt natuurlijk. Ondertussen raakt al snel bekend in de landhuiscommune van de schilder dat het meisje nog altijd maagd is. Daar moet wat aan gedaan worden! Liv Tyler doet in slow motion en met sensuele blik alvast een schuifdeurtje open... Alle gegadigden komen langs en het meisje kijkt nieuwsgierig toe hoe die onderling wél seks hebben. Feestjes eindigen in orgies, en Bertolucci weet er zelfs nog wat referenties aan sm, golden showers en (trademark Bertolucci) anale seks in te stoppen. Om dit alles nog de schijn van diepgang te geven is er ook nog een mysterie rond wie de vader van het Liv is, maar helaas, dat was ook al na drie minuten duidelijk. Er is één acteur die in deze meuk toch nog overeind weet te blijven, en dat is Jeremy Irons als stervende dichter, die zowel in character, als in zijn acteren, de ironie van dit alles wél lijkt in te zien. Overigens keek ik (kuch, slap excuus) Stealing Beauty als Merry Pierce-fanboy. (Indierock van vaderlandse bodem.) Er kwam een sampletje uit de film langs in een liedje wat ik van ze op Spotify vond. (Een b-kantje van de Femme Fatale ep.) Jaja. ('Dat moeten wij geloven?' 'Dat is wat ik jullie zeg.')