The Next Three Days

Ik vluchtte na Another Year maar snel in genrefilm vermaak. Geen psychische gevangenissen maar reële, waaruit je met heel veel gedoe kan ontsnappen! Kelly van Donnie Darko lijkt het nog kwijt, maar Haggis neemt hiermee toch revanche op die vreselijke Irak-film. Ook al dondert hij hier (wellicht door financiers afgedwongen) in een Hollywood-valkuil. Maar het eerste uur is prima, vooral dankzij de betrouwbare Russell Crowe. Tekenend is hoe die erbij zit helemaal in het begin van de rechtszaak (moord!) tégen zijn vrouw. (Is weer 'ns wat anders, niet zélf onschuldig zijn, zoals in Dark Passage, maar er vertrouwen in hebben dat een ánder onschuldig is.) Maar goed, Crowe zit daar dus, strak, gespannen, haast autistisch en ik denk: A Beautiful Mind! En ja hoor binnen no time raakt hij weer geobsedeerd, als een Donquichot (de film maakt zelf de vergelijking) en ook de wanden van zijn huiskamer raken weer vol briefjes, papiertjes, kaartjes, etc. Helaas blijft de film niet op dat 'leven in je eigen realiteit'-spoor, want hoe harder Crowe werkt aan de gevangenis-truc, hoe zekerder je weet dat het gaat lukken, en áls het lukt moet zijn vrouw (Elizabeth Banks) volgens de wetten der Hollwood-logica wel onschuldig zijn. (Anders zou wetteloosheid regeren!) Dus doet de film in de laatste vreselijke twintig minuten nog genoeg om die 'ok het is terecht'-gedachte in het hoofd van de kijker (en de agenten) te planten. Jammer, want even daarvoor zit net na de mooiste digitale auto-stunt het Europese melancholische einde, waar Crowe en vrouw uit zitten te puffen voor hun auto en je weet; ze hééft het gewoon gedaan. Opmerkelijk terzijde is nog Haggis voorkeur voor muziek van Moby. Maarliefst drie liedjes (waarvan twee pompend in de build-up naar de ontsnapping) van diens Wait For Me album, en ze werken ook nog eens. (Ik dacht zelfs even Lou Reed te horen, waar het dus die kale was.) Beter geslaagd dan de rest van de soundtrack, en die is van Elfman nota bene..! Overigens krijgt de vrouw van Crowe in de film dus levenslang voor een enkelvoudige moord, waarvan je je kan afvragen of een mooie blonde jonge moeder zonder strafblad werkelijk zo streng gestraft zou worden en of een béétje advocaat er geen doodslag (vijf jaar cel of zo) van had kunnen maken.