Fiend Without a Face

Arthur Crabtree heet de regisseur van dit liefdevolle filmpje. Dat moet toch wel een pseudoniem zijn. (Maar neen...) Fiend Without a Face heeft dezer dagen weer relevantie, met de nucleaire reactor-ontploffingstoestanden in Japan. Kernenergie is de mens die zijn eigen brein overschat, en iets creëert wat ie eigenlijk niet echt onder controle heeft. In deze film gebeurt hetzelfde; het Amerikaanse leger klooit met atoomenergie én een mad professor (Jiskefet-bejaardenstijl) doet hetzelfde, door die atoomenergie in te zetten voor telepathische experimenten. Jaja! Het is een b-film. Daarom ook een mooi leuk meisje, met een douchescène, én een goofy hoofdrol van Marshall Thompson, die ondanks al het drama tijd vindt voor gegein en gemacho, met als aangever zijn assistent op de legerbasis. 'I am going to try that some more if I got more time' (Na een eerste voorzichtige kus, met het meisje dan hè....) Op dat moment moet er nog worden afgerekend met de monsters die door al die energieën zijn ontstaan. Eerst wurgen ze nog onzichtbaar, maar in het laatste en leukste kwartier (er zijn er maar vijf) lopen de (letterlijke!) breinwezentjes in haast schattige en opvallend secure Tim Burton-achtige stop motion-animatie rond. Ander hoogtepuntje is de laconieke man in een soort lange regenjas, die in de atoombunker de meter nog maar eens vol open draait.