Two Weeks in Another Town

Pseudo-vervolg op The Bad and the Beautiful, de nogal cynische film over een Hollywood-producer, vertolkt door Kirk Douglas. Hier speelt hij opnieuw een film in film-rol als Hollywood-ster die flink van het padje is geraakt, zijn auto tegen een muur heeft geparkeerd en inmiddels in zijn mansion onder behandeling is van een inwonende arts. Michael Jackson-style zeg maar. De arts vind dat er eens 'uit' moet en dus vertrekt Douglas voor twee weken naar een andere stad, waar hij zijn oude vriend/vijand Edward G. Robinson treft, die een waardeloos kostuumdrama staat te schieten en ondertussen met de steractrice scharrelt. Zeker in de eerste helft is Two Weeks een erg toffe film, met name omdat Robinson weer schittert. Deed me enorm denken aan die film van Godard waarin Fritz Lang min of meer zichzelf speelt. Robinson wordt op de huid gezeten door zijn hysterische echtgenote die zijn gescharrel zat is. Ze werpt 'm dat voor de voeten in eindeloze vileine monologen, waar Martin Scorsese fan van is, want hij liet deze film zien in zijn documentaire over de Amerikaanse filmgeschiedenis. In de tweede helft concentreert de film zich helaas meer op Douglas en diens soulsearchin'. De echte regisseur (Vincent Minnelli) maakt het dan toch wat te ingewikkeld, met een stuk of drie verschillende verhaallijnen die allemaal plots wat gammel in elkaar blijken te steken. De obstakels die, volgens het boekje, nog snel moeten worden opgeworpen, worden ook weer gehaast afgewikkeld. Ook letterlijk als Douglas wederom met zijn auto begint te scheuren. Het daarvoor gebruikte special effect moet wel expres nep zijn, het lijkt zo wel of Minnelli Hollywood zelf ook een beetje zat was...