Les Vacances de Monsieur Hulot

Vergeet Playtime maar, dit is de echt leuke Tati. (Misschien had het geholpen als ik de volgorde van kijken had omgedraaid.) Dit is gewoon slapstick in die Buster Keaton-traditie. Sterker nog, vanaf het moment dat Hulot het hotelletje binnenstapt denk ik maar één ding; dus híer heeft Andre van Duijn alles vandaan. De humor van Tati is zo droog dat ie bijna is opgedroogd. Gelukkig herhaalt ie de meeste grapjes twee keer. Charmante geintjes, zoals gedoe met het aangeven van een zoutvaatje. (Een arm wordt gelikt...) En Monsieur Hulot blijkt een ace koning van Ivo Karlovic-achtige proporties! Bem! Een Engelse dame is helemaal verrukt. (Alle andere hotelgasten vinden Hulot maar een vreemde snuiter.) Het mooiste moment van deze film zit ergens in het midden, als twee kinderen een ijsje gaan halen. Het kind draagt de hoorntjes heel, heel voorzichtig, met een geconcentreerde blik... En er gebeurt niets! Zo mooi, na alles wat bij meneer Hulot misgaat. Tati verwondert zich, samen met ons.