A Somewhat Gentle Man

Voor wie Stellan Skarsgård een keer als vettige delinquent mét viezig staartje wil zien. Hij doet het weer goed, in een film die helaas niet weet te kiezen tussen serieus crime-verhaal of Aki Kaurismäki-droge meligheid. Wat mij betreft had men voluit voor het laatste moeten gaan, want 'net vrijgelaten gevangene zoekt zijn/een leven' hebben we al heel vaak gezien. Skarsgård hobbelt als redelijk sympathieke man langs oude bekenden. Zijn dommige criminele maten van vroeger (de slechtste crew ooit), willen dat hij wraak neemt op de 'snitch' die hem in de cel kreeg. Ookbe zoekt hij zijn zijn ex-vrouw en inmiddels volwassen zoon. Die laatste kennen we nog als de psychiatrisch patient uit Hawaii, Oslo. De ontmoeting met zijn ex is interessanter, onze anti-held heeft over vrouwelijke aandacht sowieso niet te klagen, zo is daar zijn huisbazin, maar vooral de scène met zijn vrouw is bijzonder sensueel. 'Heb je nou twaalf jaar niet geneukt?' Nog een keertje voor old times sake dan. Typisch genoeg voor het personage van Skarsgård is die zelf vooral geïnteresseerd in eten, hij verorbert gewoon nog een hamburger tijdens de daad. Grappig en toch lief. Beste scène van de film, want gaandeweg neemt het criminele aspect het weer over, met ontmoetingen met een kale Saami-dwerg die in wapens handelt, en de uiteindelijke poging tot afrekening met het verleden.