Blood on the Moon

Nogal ingewikkelde western, bijna van Israëlisch-Palestijnse proporties. Ik bedoel, de Amerikaanse overheid heeft dus op een gegeven moment bedacht dat ze de indianen maar een eigen land moesten "geven" (de reservaten dus) maar daar záten al mensen (settlers), en die moest je dan weer weg krijgen, goedschiks of kwaadschiks. In dit soort chaos kun je geld verdienen, denkt de nogal oenige, weinig indrukwekkende John C Reilly-achtige schurk van het verhaal, en hij laat zijn maat Robert Mitchum overkomen. (Als altijd met sadistische blik.) Mitchum wil eerst wel helpen, maar krijgt als hoofdpersonage last van gewetenswroeging in de vorm van een stoere cowgirl/boerentrien, die hem op het juiste spoor zit. Of niet, want nu kiest hij dus eigenlijk de kant van de grootgrondbezitters? Dat is wel heel Amerikaans, geld rules vóor de overheid dat doet. En zeker voor armesloebers als de indianen. Westerns zijn ook hét genre waar over de dood van zonen uiterst snel wordt heengestapt. Als ie zijn boerderijtje maar kan behouden is het oude baasje tevreden.