Mother and Son

Dit is zo'n Kiarostami-achtige zenfilm waarbij je genoeg tijd hebt om over allerhande zaken na te denken. Nou ja een kleine zeventig minuten in dit geval, want Sokurov hield het ook kwantitatief minimalistisch dit keer. Heel even dacht ik zelfs dat de hele film in een stilstaand shot zou worden opgenomen, leek me iets voor hem, maar na een minuutje of acht gaan moeder en zoon toch wat aan de wandel. En die omgeving is weer eens Tarkovskiaans sprookjesachtig platteland. En toen begon ik dus te denken of ik wel eens een Russische stadsfilm heb gezien. 12, die remake van de Angry Men, maar dat is binnen. The 3 Rooms of Melancholia? Is in een kostschool in een segment, dus ook binnen, en de andere twee helften zijn weer mysterieus platteland én Tsjetjeens spookstadgrauw. Die Grozny-bruine kleuren zien we ook in Mother and Son, waardoor de film ook doet denken aan een ander moeder-zoon verhaal op een Russische legerbasis waarvan ik de titel even kwijt ben. Nou, nog iets over deze film dan...? Ehh, ik dacht eerst dat we metaforisch door het leven van het oude moedertje zouden wandelen. De jongen draagt haar, en ze lijkt steeds jonger te worden, maar even later leek ik dat toch allemaal al dommelend verzonnen te hebben. Al is het wel een film over een naderend einde en afscheid, met gepast fragmentarische klassieke piano-muziek. Overigens die film waarvan ik de titel niet meer wist Aleksandra, en die is niet toevallig ook van Sokurov. (Die vond ik overigens stukken beter dan deze.)