A Night to Remember

Ik heb het Titanic-vehikel van James Cameron nooit gezien, en ik was het ook niet van plan. Dus kan dit realistischer docudrama uit de fifties mooi dienen als vervanger. Het sentiment is hier tot het minimum beperkt, enkel het orkestje dat terwijl het schip zinkt moedig door blijft spelen (als een cartooneske grap) wekt nog wel op de traanklieren. A Night to Remember doet het eigenlijk ook zonder personages, het gaat om het ensemble van mensen dat op het schip is verzameld. Rijk en arm, op weg naar een beter leven, of op luxe-reisje. De armere passagiers dansen vrolijk op jigs, de rijkeren zitten te kaarten en te vreten. Mooiste fase van de film is als de bemanning weet dat het schip zinkende is, maar de passagiers het niet mogen weten; terwijl ze dus wel in reddingssloepen worden 'gedwongen' (Want zo voelen vooral de rijkere passagiers dat.) Een prachtig half uur vol typische Engelse butler-mentaliteit van keeping up appearances. Het zinken zelf is voor een fifties-film overigens ook best spectaculair, al geloof ik daar wel dat Cameron het nog zeezieker goed heeft gedaan.