Tijdens
het maandagse kringgesprek op de basisschool vertelde een stoer
boerenjongetje eens hoe hij in het weekend samen met pa wat jonge katjes
had verzopen. Kinderen geschokt. Juf geschokt. Zijn moeder werd gebeld,
en de dag erna moest hij plechtig verklaren dat het verzonnen was. Zou
het? 'Do you know the difference between truth and lie?' 'Maybe. Maybe
not.' Brother's Keeper was voor mij toevalligerwijs de derde rurale film op rij en daarvan de meest intieme.
(Dat krijg je met een docu in de Maysles-stijl.) In het openingsshot is
het meteen
Grey Gardens all over again, wanneer de handheld camera een krap
kamertje filmt. De chaos ontaard in Frusciante als junkie-proporties. In
werkelijkheid wonen er op dat kamertje vier broers, al zijn er nu nog drie over. De politie denkt een gevalletje Kain versus Abel op het spoor te zijn,
en er is een bekentenis, dus... De documentairemakers volgen de
baardmannetjes gedurende het jaar dat ze op de rechtszaak wachten.
Eeuwige bachelors, ongeletterd en tandeloos zijn het excentriekelingen
pur sang. Eentje zegt: 'I've been born nervous', een voorteken... Het
dorpje dat de stinkende broers een halve eeuw heeft genegeerd gaat nu en
masse achter ze staan. Een onwaarschijnlijk clichématige maar daardoor
geweldige advocaat doet de rest. De rechtszaak is een verschrikking. De
nerveuze broer vergeet je nooit meer. 'I went to pieces'.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten