Een
psychologische thriller zonder psychologie. Maar zó spannend! Overal
omschreven als 'man's worst nightmare' en dat klopt precies. Overspel is
al een mijnenveld van schuldgevoel, maar als het zich dan ook nog aan je
vastzuigt als een giftige kwal.... Waar komt dat schuldgevoel nu
eigenlijk vandaan? Het is niet typisch christelijk lijkt me. Biologisch
gezien lijkt er ook geen belang... Hoe dan ook. Michael Douglas maakt
als advocaat met ambities een nummertje met Glenn Close, die hij op een
bedrijfsfeestje heeft ontmoet. Even daarvoor is ie andere collega
tegengekomen die zijn nek in een bandage heeft zitten. 'It happened
while screwing his wife!'. It's a sign, natuurlijk. Het gezinnetje van
Douglas is erg charmant, ik mopper altijd op kindacteurtjes, maar deze
koter is geweldig eighties. Een meisje met een jongenskapsel, kaarttrucs
en een hartverscheurende huilbui aan het eind. Dat is zo'n beetje het
enige moment dat de film tijd neemt voor echte emotie, want de rest van
de film is vooral rauwe suspense. Zeker als beide echtelieden dead
threats beginnen te uiten wordt al dat pure geweld toch wat jammerlijk.
(Ik geloof simpelweg niet dat een gewone man kan doden, laat staan
wurgen.) Het eerste uur van Fatal Attraction is niettemin om je vingers
bij af te likken. (Zolang je het zelf doet loop je geen gevaar.)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten