John
Ford. Hij moet toch een keer een écht goeie film hebben gemaakt? Dat
zal dan een western zijn – en ik zal 'm dan al wel gezien én vergeten
hebben – verder blijft het voor mij een van de grootste namen waar ik
het minst in zie. The Informer is in elk geval geheel anders dan
gebruikelijk voor Ford, want een volbloeds Ierse film, inclusief de IRA (!) en
authentieke accenten. Van de accenten lijken we eerst nog verstoken te
blijven, want de opening doet een zwijgende film vermoeden. Het
hoofdpersonage heeft ook nog de mimiek van oude tijden, en Ford
voert een bijpassende cameravoering, met de focus op gezichten. Wanneer
de man toch begint te praten is de magie snel verdwenen, en verandert
het mysterieus mistige Dublin in een melodrama. Het hoofdpersonage is
een clowneske simpleton die voor wat zilverlingen zijn vriend verraadt.
De film opent met een Judas-quote, dus wordt er een katholieke
lijdensweg ingezet. Huilende weduwen als ware dit Ferrara's
The Funeral.
Driftige IRA-baasjes die op zoek gaan naar The Informer. En de dader?
Die wordt opgehitst zijn geld uit te geven. Hij verwordt tot een soort
Peter Lorre (in M!) maar dan wel de naïeve vrolijke variant. Zingend en
schranzend (fish & chips!) richting einde. Hoe liep het eigenlijk
met Judas af? Vast niet best... 'He didn't know what he was doin!'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten