Beeld
je een Cronenberg-film voor de allergoedkoopste drive-in-bios in en je
hebt 'm wel te pakken. H.P. Lovecraft – op wiens werk Re-Animator werd
gebaseerd – roept nog wel enig intellectueel gevoel op, maar dat is snel
overboord in deze amusante, gore b-film. De eerste helft is het nog
worstelen geblazen, al kwam dat ook omdat ik de director's cut keek, die
de 'expositie' nog wat uitbreid. Nergens voor nodig. Dit is
Frankenstein all over again, met in de kern een onwaarschijnlijke angst
voor de medische wetenschap. Hoofdpersonage is een nieuw aangekomen
tovenaarsleerling die, met een vleugje Duits accent, de hele morgue tot
leven gaat wekken. Deze bleke gozer lijkt op André Rouvoet (die zou ook
wel voor God willen spelen) en weet zijn roommate (de knappere held van
de film) achter zijn projectje te krijgen. Dit alles tot groot
ongenoegen van het geëxploiteerde vriendinnetj. Zij heeft er na de dode kat
al geen zin meer in. Stripboek-zwak is dat de film er ook nog wat
hypnose tegenaan gooit (ik vind één superpower wel genoeg per
horror-film) maar zo is er wel ruimte voor nóg een slechterik. En in de
tweede helft wordt juist deze grijsaard (zie foto) het Cronenbergse
kermis-spektakel van de film. Dualisme in de praktijk! En de seks blijft
níet platonisch.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten