Sympathiek ouden van
dagen-filmpje, waarbij het een beetje pijn doet dat hoofdrolspeelster
Geraldine Page er bejaard uitziet, maar dat helemaal niet was! (Ze ging
wél vrij snel dood na de opnamen...) Page speelt een zuidelijke dame die
bij haar zoon inwoont. Zoon is net ziek geweest – mogelijk een burn-out
– en zit volledig onder de plak bij zijn clichématig foute echtgenote.
We wachten de hele film lang op de 'rounding' of the flat character,
maar dat zit er niet in. Gelukkig gaat omaatje er al snel vandoor. Naar
Bountiful dus. Er gaan geen treinen meer naartoe, en bussen stoppen
slechts in de nabijgelegen grote plaats. Jammer dat we onderweg met de
Greyhound niet wat vaker naar buiten kijken. (Maar Bountiful is dan ook
niet schokkend ver weg.) Zou je eigenlijk ghost towns in Nederland
hebben? Lijkt me een typisch Amerikaans verschijnsel. Hoe dan ook...
Onderweg doet oma lief nerveus en zingt ze eindeloze hymnen (nu
schoondochter uit de buurt is kan het). De ontmoetingen zijn gelukkig
redelijk kort, wat helpt om de al te sentimentele valkuil te vermijden.
Dit is gewoon een simpele bejaarde, met een simpele wens. Nog een keer
het dorpje van haar jeugd zien. Een straight story. En aan het eind
heeft ook zoon – met de vreselijke naam Ludie– nog één mooie scene. 'I
want to stop remembering!'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten