Starman

E.T voor volwassenen van alle leeftijden, met Jeff Bridges in de rol van de alien who fell to earth. Het is ongeveer zo amusant als je verwacht. Een pure publieksfilm van John Carpenter. Geen horror trekjes, of stoner-humor. (Daavoor moet je bij Paul zijn, een film die hier bijna een remake blijkt... I had no idea.) Jeff Bridges landt als geestelijke substantie in de huiskamer van Karen Allen, en neemt in zijn 'uitgebreide' staat de gedaante van Allens overleden echtgenote aan. Overigens door netjes het groeiproces van baby tot man door te maken, en dat in één minuut, veruit het mooiste special effect van de film. Allen is vanzelfsprekend wat in verwarring, maar Bridges is die eerste minuten ook hilarisch, in zo'n vreemd lichaam. Al snel concentreren de integratie-problemen zich echter op taal, waarbij de alien de verbaasde filosoof uithangt. ('What is beautiful?' 'It's better than Dutch apple pie'.) De alien wenst naar Arizona te worden gebracht, en zijn chauffeuse voldoet – na aanvankelijke tegenzin – aan die wens. De film benadrukt aanvankelijk wat te weinig dat haar reisgenoot een reïncarnatie van d'r echtgenote is. (Maar één scene, 's nachts in een motel, doet dat richting einde gelukkig alsnog.) De tegenkrachten in het plot zijn de baasjes van Snowden, dus erg slim pakken ze het niet aan. Doet er niet toe. Dit is een Close Encounter-film. From 'Hert' to Eternity. (Wie 'm ziet snapt 'm.)