Als Bakshi
zijn
Crumbiaanse obsessie met tieten een ietsjepietsje had kunnen
beheersen was dit een veel leukere film geweest. Oké, de x-rating was
de bedoeling, maar met uitzondering van een paar momenten zit de seks de
grotestadsmelancholie toch wat in de weg. En daar mikt ie hier heel
duidelijk óók op. Big City Nights. Edward Hopper, psychedelische
vloeistofdia's, 'echte beelden' en gekrabbelde tekenfilm smelten samen
tot een vooral visueel intrigerend amalgaam. Een pornogroovy versie van
Scarborough Fair sets the mood, terwijl een eenzame maagdelijke tekenaar
zijn weg zoekt. Pa wil dat ie van bil gaat, ma lijkt 'm eerder zelf te
willen, en in de buitenwereld gooien zijn 'vrinden' 'm op een matras
waar een dom kattig ding gereed ligt... (Een van de lolligere scenes.)
Een Afro-barmeid vormt uiteindelijk de oplossing. Buiten deze queeste
wordt de film doorsneden met vrij losse scenes. In één ervan gaat de pa
('I'm well respected in this neighbourhood') op bezoek bij de
Godfather.
De boss eet spaghetti met kogelgatenkaas terwijl de lichamen in het
rond spatten. Al met al had ik gedurende het intro nog net iets meer van
dit flipperdoolhof verwacht. Maar het 'live action'-einde raakte me. De
schizofrenie van
Quadrophenia is dan toch ineens dichtbij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten