maandag 26 augustus 2013
Twelve O'Clock High
Het
zou wel leuk zijn een kaartje van de Tweede Wereldoorlog te maken,
waarop je bij elk campagne-deel een oorlogsfilm plakt. Ik denk niet dat
er veel verhalen onvermeld zijn gebleven. Met Twelve O'Clock High zitten
we aanvankelijk in The Right Stuff-territoria. De Amerikanen hebben
zich officieel nog niet gemengd in het strijdgewoel, maar zijn in
Engeland wel bezig met het afstellen van hun bommenwerpers. Codewoorden:
daytime precision bombing en maximum effort. Het eerste kun je zien als
het eufemisme voor het tweede. Om de luchtoorlog te winnen moeten er
grote risico's worden genomen, en moeten jonge piloten dus tot het
uiterste worden gedreven. Enorme formaties in de lucht (als
vogelzwermen) en dag na dag na dag in actie komen. De film gaat niet
zozeer over de battles zelf (die krijgen we pas aan het eind op
archiefbeelden te zien) maar om de trucs die de legerleiding uit moet
halen om de mannen gemotiveerd te houden. Gregory Peck speelt een hoge
pief die zijn beste vriend aan de kant schuift om zelf het commando over
te nemen. (De trainer krijgt weer eens de schuld, en de TD gaat op zijn
stoel zitten!) Peck is in tegenstelling tot zijn voorganger van de
harde lijn (denk aan Tunes of Glory) en krijgt dus weerwerk. Echt
spannend wordt het verder niet, maar het is allemaal wel verrassend
onsentimenteel. De flight simulator onder de oorlogsfilms.
Labels:
films uit de jaren '40,
Henry King
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten