Langste
film die ik ooit heb gezien? (Nah, Lawrence of Arabia.) Het duurde in
elk geval ook lang voor ik er goed 'in zat'. Eigenlijk werd ik alleen
van de laatste fase enthousiast. De echte space-trips, met 'Houston we
have a problem'-gevaren. The Right Stuff is een grote lijnen-film. Niet
zozeer óver de mannen die de grenzen verlegden, maar over het grenzen
verleggen zelf. De vele tests, het eindeloze wachten, de overdreven
persbelangstelling, en dan toch nog Het Grote Vliegen. Philip Kaufman
verluchtigt de zware kost met opmerkelijk veel humor, zo flitst Jeff
Goldblum langs als ambtenaartje. Lachen geblazen is het ook met
vice-president Johnson, die het maar niet lukt een slaatje uit de
situatie te slaan. De 'seven samurai' die de uitverkoren testpiloten
vormen worden langzaam kameraden. Van hen valt vooral Ed Harris op,
misschien omdat hij de enige is met een memorabele vrouw thuis. (Ook de
vrouwen vond ik meer één groep dan afzonderlijke personages.) Verder is
er nog een Boulahrouz-look-a-like, en eentje die op de TMF-veejay Jeroen
lijkt. (Wat zou er van hem zijn geworden?) Dat ik daarvoor na ging
denken zegt genoeg. Gelukkig is er dan nog het surreële einde, waarin de
lijnen van de lone wolf, de orbit-rondjes, én een dansje op Debussy op
fraaie wijze samenkomen. Als het einde van een filmsymfonie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten