'Das ist so vernünftig das ich
überhaupt nicht begreiff warum du darüber solange diskussieren
musst.' Fassbinder in een notendop. Een beetje gemeen, maar ik was er
stiekem blij mee dat deze tegenviel. Na het fantastische Lola had
ik anders mijn mening over de man volledig moeten herzien. Die Dritte
Generation parodieert op onnavolgbare Godard-wijze de
RAF-terroristen. Alles in die voor Fassbinder typerende setup:
grote huizen waarin decadente mensen eindeloos lopen te wauwelen. Ik
zat bijzonder ingespannen de ondertiteling te volgen, maar nog ging
de film grotendeels langs me heen. Het acteren heeft een schamel Nederlands niveau. De opening is nog aardig met een paranoïde
pompende intiteling. We zien een zakenman, een secretaresse met een
geheim plan (en een wachtwoord van Schopenhauer). Een meisje zit
drugs te gebruiken, een ander geeft lessen in '1848', en na een tijdje
komen er twee soldaten aanwaaien, waaronder de Grote Zwarte Beer. Er
gaat weer een half uur voorbij en nog is het onduidelijk wat deze
'terreurcel' nu wil. Fassbinder heeft in de vele tussentitels de film
als komedie gepresenteerd, en heeft zelf lol met gevonden
graffiti-opschriften, maar wij... Wij wachten. Lootjes trekken en
verkleedpartijen, dat gaat deze mensen goed af. Verder interesseert
niets ze. Zelfs als het geweld dan toch komt is een bepiste broek
belangrijker.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten