Women!? Als het boek ook zo heette
was het zeker een grapje van D.H. Lawrence – die zijn tijd zo ver
vooruit was dat ie in de sixties modern werd – want de kern van dit
verhaal wordt gevormd door de onbeantwoorde liefde van een man voor
zijn beste vriend. Het gebabbel over katjes en vijgjes is slechts een
wanhopige poging tot afleiding. De naaktworstel-scene is de essentie. In
het schemerig rode licht van een haardvuurtje gaan de twee vrienden
elkaar te lijf. 'We are mentally and spiritually close. Therefore, we
should be physically close too.' Het is maar voor even, want beide
mannen zijn dan al gevlucht in een relatie met een meisje uit een lagere
klasse. (Het tweede thema van de film: upperclass vs workers.) De
meisjes zijn twee gepassioneerde redheads waarvan ik stiekem elk moment
vermoedde dat ze óók wat met elkaar zouden beginnen. (Het blijft bij een
hint.) Zo is de film dus eigenlijk heel erg Frans, en Ken Russell mag
je voor deze één keer de Engelse Truffaut noemen. Zo ver weg van
Deux Anglaises et le Continent zitten we hier niet. Onderdrukte seksualiteit,
uiteindelijk ijskoud en frigide opgelost. Moet toegeven dat de film in
die laatste winterse fase me wat kwij traakte. Niettemin een fijne film.
Russells gekte in toom gehouden door literatuur, en een potentieel saaie
naturalistische boekverfilming in toom gehouden door Russell.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten