Audrey Hepburn goes '
beyond the hills'. En helemaal alleen. Zoals alle religieuze films is The Nun Story
heel erg traag, maar dat past goed bij het kloosterleven. Les 1:
onthechting. Niks vriendinnetjes, niks herinneringen, niets haast! Je
mag alleen aan God denken. Soms is katholicisme echt heel
boeddhistisch. Tegelijkertijd zijn er vreemde wereldse trekjes, als de
nonnetjes worden ingewijd trouwen ze met Jezus. Trouwen!? Religie
overstijgt zo'n ceremonie toch? (Er komt zelfs een ring aan te pas.) The
Nun Story speelt van pakweg 1930 tot en met WWII. In België. Audrey zal zich
er wel thuis hebben gevoeld, want de film werd op locatie opgenomen. (In fraai technicolor.) Aan het eind belandt ze zelfs aan de Nederlandse
grens, en prompt zien we een molentje... Maar het gewetensconflict van
de film ontvouwt zich in de Congo. Het wordt almaar duidelijker dat het
nonnetje niet écht die religieuze spirit heeft. Ze is een 'mensenmens'.
Waarom ben je geen gewone verpleegster geworden, vraagt de Gregory
Peck-achtige dokter ter plaatse, die verliefd wordt op zijn assistente.
De non-reden volgt nooit, of bestaat niet. Wat dat betreft is de film
heel arthouse, met een daarbij passend prachtig einde. Het habijt gaat
af, de ene deur gaat dicht (als een gevangenis) de andere gaat open. Het
echte leven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten