Fijne
meevaller. Niet al te bekende eighties-film: denk Mean Streets +
synths. Net zo flawed als
A Guide to Recognizing Your Saints, maar een
even lekker filmnostalgisch tripje to New York. Mickey Rourke was in de
eighties natuurlijk on a roll, en hij mag hier zelfs zijn performance
aan een mede-acteur opdragen. (James Hayden, stierf aan een overdosis.)
Drugs spelen in deze film geen rol. Geldproblemen en crime zijn
er echter in overvloed. De film begint aangenaam verwarrend. Mickey doet
'iets' in een restaurant, maar hij is in elk geval óók bezig met
hustlin' on the side, iets wat zijn neefje (en
mede-restaurant-medewerker) Eric Roberts een stuk minder goed afgaat.
Even later staan beiden op straat. Roberts heeft de moeilijkste rol van
de film. Hij begint ijzersterk, als de dandy die constant zijn haar staat
te kammen en met zijn hoofd in de wolken leeft. Langzaamaan spatten die
dromen echter uiteen en wordt hij een soort Godfather-parodie in een
Prince of the City-wereld. Het werkt toch niet helemaal, vooral omdat de
film zo goedmoedig is búiten de mob-momentjes. De neefjes spenderen tijd aan het koekeloeren naar de
aerobics-les, het pesten van agentjes, het plannen van heists met een
heuse
horloger (toch meteen die Tavernier-associatie) en het eten van broodjes.
'You should get a permit to shit on the street!' 'Why!?' 'You look like
a horse.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten