Ik
weet nooit zo goed wat ik moet vinden van die Ealing Studios-films. Ze
zijn niet Hollywood-groots, maar de kleinschaligheid brengt kennelijk
ook geen persoonlijke touch met zich mee. Het zijn van die olijke
verhaaltjes die je vroeger kon sparen bij de beschuiten. De
Topaas-reeks, en dergelijke. Alec Guinesss is er hier vanzelfsprekend
bij, in een Woody Allen-achtige rol. Sterker nog, ik denk dat Woody zijn
persona in films als Scoop en Small Time Crooks wel wat op de Brit
heeft gebaseerd. Guiness speelt een brave bankklerk die al jaren droomt
van rijkdom. Niemand op kantoor verdenkt dit sulletje van 'naughty'
plannetjes, terwijl ze hem toch de goudstaven laten vervoeren. Met
hulp van een nieuwe buurman is er eindelijk een kans. De beide mannen
verzamelen een 'mobje' door op straat heel hard over een kapotte safe te gaan schreeuwen. Inclusief adres. De heist zelf is niet bepaald
indrukwekkend, maar het gaat om de koddigheid erna, Een scene op en rond
de Eiffeltoren is van een
Zazie dans le Métro-achtige waanzin. Ook het
bezoekje aan Tati-eske politiebeurs – camera cracks crime! – is goed
voor een glimlachje. Meer ook niet, want vergeleken
Big Deal on Madonna Street heerst hier een schrijnend gebrek aan vrouwen! Enkel de
openingsscène bevat een gedenkwaardig exemplaar. Audrey Hepburn, in een
pre-fame cameo.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten