Het Italiaanse
staatsvormingssproces verliep niet bepaald soepel, en je zou kunnen
stellen dat de vele koninkrijkjes nooit een natie zijn geworden. Het
resultaat van de woelige negentiende eeuw was een ongewild groot land, waarin de
ene koning door de andere was vervangen. Of zoals een van de personages
opmerkt: 'Savoye, dat blijft voor mij toch een kool.' Alles moet
veranderen, om hetzelfde te blijven, is de kernregel van deze grootser dan grootse
film over 'bewegen in groepen'. Burt Lancaster, de Principe van een
Siciliaans gebied, wedt als een goede edelman op alle paarden, om zo zijn
dynastie overeind te houden. Maar de fut is er bij de oude krijger wel
uit. Hij lijkt op de vermoeide leeuw uit de Wizard of Oz. De prins
wordt omringd door zwakke hebberige mannetjes, en het is in dialoog met
hen dat de film zich ontvouwt. De ijverige Rowan Atkinson-achtige
priester, die als een vervelende vlieg steeds wordt weggewapperd. De
lokale steenrijke magistraat die o zo graag van adel wil zijn. En
natuurlijk Alain Delon, de jonge neef van de prins. Hij sluit zich aan
bij de Garibaldini (de revolutionaire roodhemden) en lijkt aanvankelijk
oprecht in een nieuwe loop der dingen te geloven. De prins weet wel
beter. 'Die jongen heeft geld nodig, veel geld.' Daarvoor komt de
magistraatsdochter Claudia Cardinale als geroepen. Toch is hun
restauratieorde-romance niet het belangrijkst. Veel pijnlijker en
indringender is de bekentenis van de prins aan een Piemontese ambtenaar.
'Wij Sicilianen vinden onszelf te perfect om te veranderen, onze
ijdelheid is groter dan onze miserie.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten