Vreest niet! Ik heb een excuus.
Ik zat in de NY Times 1000 Best Movies Ever te bladeren, en ontdekte dat
ik nu toch echt het merendeel heb gezien. Tijd om de leemten te vullen.
(Wat nog best tweehonderd films kunnen zijn...) Vandaar dus, de
vermaledijde Beatles. Volgens mij heb ik in het genre 'popster in zijn
eigen speelfilm' enkel
200 Motels gezien. Het zou een serietje kunnen
zijn. (Al is het niveau van dat soort films bedroevend... K3, Spice
Girls, Elvis.) Zo bezien is Yellow Submarine inderdaad een geslaagde
film. Al is het maar om de vrolijke Carrolliaanse animaties. En de
slechte grappen. 'It's blue glass!' 'Oh it must be from Kentucky.' Ik
moest hard werken om de Beatles uit elkaar te houden. George zegt niets
en doet niets. Paul een pompeuze Napoleon. John de esoterische 'denker'.
En Ringo. Die heeft nog het meeste screentime. Had hij eindelijk ook
'ns wat te doen. Jammer van zijn blaugrana Barcelona-outfit. De
openingsscènes zijn voor hem. 'Liverpool can be a lonely place on a
saturday night. And it's only thursday.' Eleanor Rigby klinkt. Ben
ik alsnog over de liedjes begonnen. De wat steviger riffende songs zijn
favoriet. Het leukste liedje blijkt tóch van George. Meta-stijl. 'If
you're listening to this song/You may think the chords are going
wrong/But they're not/He just wrote it like that.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten