Sahara

Ik dacht dat ik elke Humphrey Bogart-film van enig statuur had gezien, maar hier is er nog eentje. Een oorlogsfilmpje met Bogie als de sergeant van een 'cement mixer'. Ze hoeven dus niet door de zon te lópen, zoals het bataljon uit – nou ja! – A Walk in the Sun. Sahara is een mespuntje zand beter, wat eigenlijk vreemd is, want de personages en dialogen zijn zeer gangbaar. Toch werkt het aardig. Misschien komt het door Bogie, misschien is het de regenboog-multiculturaliteit van de film. Dit is de eerste stokoude oorlogsfilm die ik zie waarin een 'donkere' jongen serieus mee mag doen. Hij zit natuurlijk niet in het Amerikaanse bataljon, maar komt als Britse Soedanees met een Italiaanse krijgsgevangene aanwaaien. Er volgen discussies over de geopolitiek. (Vooral een Fransman vertegenwoordigt zijn cuisine met verve.) De Soedanees wordt dan wel gelijkwaardig behandeld, hij moet wel de lastige klusjes doen. Dat heeft echter voordelen, want in de mooiste sequentie van de film vinden de mannen een nagenoeg lege bron. Iemand moet afdalen om bekertjes te gaan vullen. Het gelummel rond de bron is geweldig. Dat er nog een groot slotgevecht moet volgen (om en op dezelfde plek) is niet eens zo van belang. Veel leuker is hoe de Duitsers jaloers worden gemaakt. Nazi: 'where are you men?' Frenchie: 'They're bathing'. (En twee mannen goeie hun enige kopje water heen en weer over elkaar...)