Dodsworth

Wyler staat sowieso garant voor vakwerk, maar zeker in de thirties en forties hebben zijn film ook nét iets meer dan gebruikelijk voor die periode. De scenario's zijn goed. Het acteren is nog beter, en haast modern te noemen. Dodsworth komt uit 1936 maar toont onverbloemd hoe een huwelijk totaal implodeert. En dan ook totaal hè: geen excuses, of de censuur die een of ander gezapig einde afdwingt. Waar het op neer komt? 'That old triangle stuff'. Dodsworth is een gepensioneerd industrieel die met zijn jongere vrouw naar Europa trekt. Om eindelijk te leven. Zijn vrouw is smalltown America helemaal zat (Dodsworth: 'I thought you liked gardening!') en gaat in Parijs en Londen eens even flink de bloemetjes buiten zetten. Want ze is jong, zo verkondigt ze overal. Het allerbeste aan de film is dat Dodsworth haar dit eigenlijk best gunt. Ze heeft een 'fling' nodig én verdiend. Maar langzaamaan ontglipt zijn vrouw hem helemaal. De film kiest duidelijk partij voor Dodsworth zelf – zie de titel – wat het enige minpuntje is. De vrouw is heel erg hateable, als een Keeping Up Appearances-typetje. Tegelijkertijd houdt de film de kijker stevig in de greep, en komt het scenario precies op de juiste momenten met de juiste wendingen (en argumenten in de ruzies) aanzetten. Net als de kijker die zelf ook bedenkt.