Now, Voyager

Nee, geen science-fiction. Dit is een melodrama uit Hollywoods psychologische periode. Zeker qua symfonische zwier is Now, Voyager net Spellbound. De eerste scenes suggereren een opvallend intieme film. Bette Davis speelt een ugly duckling die door moederlief wordt vernederd. Haar oudere zus ziet dat het misgaat en neemt een psycholoog mee. Dictator-moeder is verontwaardigd. 'No one in the Vale family has ever had a nervous breakdown'. Psy: 'Well there's one having one now!'. De psy zegt nog wel meer ware en authentieke dingen over nestverlatingsangst, separatie en uitzichtloze tunnels, maar de hele sanatorium-episode van Bette wordt in één cut afgedaan. Jammer. Daarna begint namelijk gewoon een vakantieromance (de Voyager, hoewel ook metaforisch bedoeld is toch een 'ship'). Paul Henreid palmt Davis in, onder meer door haar sigaretten te voeren. (Die staan hier duidelijk nog voor hervonden vrijheid, de film had beter Now, Smoker kunnen heten.) Henreid is een beetje een mental case himself, want hij heeft thuis ook al een wankele vrouw zitten... Aan scheiden mocht van de censuur niet gedacht worden, dus serveert de film een wel heel curieuze oplossing voor een 'gedeeld' leven. Er volgen tal van heartbreakin' moments, maar laat een feminist het niet zien! Zoals de Times fijntjes aanstipte: 'the solution is more explosive than the problem'.