Blake Edwards voelt zich
opperbest thuis in dit Parijse wonderland. De flikkerlichtjes knipperen
je tegemoet in deze superschmierende gender-rollen musical. Het zou
Endemol voor alle leeftijden kunnen zijn (Julie Andrews!) ware het niet
dat de innuendo's ditmaal geen innuendo's meer zijn. Het gaat van 'I am
horny!' tot 'You can't get it... up 'til now you were grand.' Het
plezier van de cast is geweldig, en natuurlijk heeft Edwards ook wat
Pink Panther-losertjes meegenomen. (Graham Stark is fijn als sullig
obertje, en de onvermijdelijke Alex Karras is verrassend goed als bodyguard
'in de kast'.) De personages bespioneren elkaar trouwens ook vanuit de kast, want gangster James Garner wil nu wel eens weten of ie
echt voor een man is gevallen. Julie Andrews speelt de vrouw die zich
voordoet als man die zich voordoet als vrouw (I kid you not!) en doet
dat plezierig. Haar stem is me te intimiderend, je hebt geen orkest meer
nodig. Ook geen champagneglazen trouwens... Maar ach, het gaat ook
niet om de liedjes. De heerlijkste rol is voor Tony Preston, met zijn
Jean Marie Pfaff-coiffure is hij geknipt voor de rol als de oude gay die
de plannetjes verzint. Als de nood aan de man is kan hij zelfs dienen
als dubbelganger van de dubbelganger. Verbijsterde agent: 'If that was a
woman, she was wearing the greatest disguise I've seen'.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten