Robinson Crusoe on Mars

Nou ja. Dat dus. Ik begin aan die oude sci-fi's te wennen, want deze was best goed voor een glimlach. Net als in het echte boek is de eerste, eenzame fase het leukst. En astronaut maakt een noodlanding op Mars, zijn maat blijkt dood, en dus heeft hij alleen nog maar een Laika-aapje (die steeds van kleur veranderd, had ik 't gevoel maar volgens de aftiteling toch door een enkel aapje gespeeld...) Hoe dan ook, onze astronaut, die trouwens wat op Mark Cavendish lijkt, moet al snel op zoek naar zuurstof. (Hij stikt bijna in zijn slaap!) Wat ie dan (tekenend voor de batshit onzin waar deze film in grossiert) in een soort turfstenen weet te vinden. (De fik erin, en er komt zuurstof uit, op Mars is alles omgekeerd waarschijnlijk.) Maar dan wordt het pas echt spannend, psychologisch gezien, de eenzaamheid slaat toe. En in een mooie Moon-achtige fase hallucineert de astronaut dat zijn dode crewgenoot weer leeft. Snel daarna komen space invaders van buiten, die een Harry Merry-achtige man droppen, die door de astronaut prompt Friday wordt gedoopt. En ja hij behandelt hem net zo slecht! Als de man eindelijk een geluidje maakt roept hij hem toe 'oh dus je kan 't wel, nou dan kun je ook Engels leren al moet ik 't eruit slaan'. Duidelijk over the top bedoelt, en best hilarisch. Toch, zo leuk als het eerste half uurtje wordt het niet meer.