Brassed Off

"It's a bloody euphonium!" Nou ja, het moge bekend zijn, de begin dit jaar overleden Pete Posthletwaite was niet zo geschikt voor hoofdrollen. Die hij hier dus wel heeft; hij is althans als eerste gecredit, want ook een jonge Ewan McGregor (hier net Johnny de Mol jr), Tara Fitzgerald en Stephen Tompkinson zijn belangrijk. Die laatste heeft zo'n beetje de enige verrassende actie(s) van de hele film, als suïcidale clown! Brassed Off is zo'n film waarvan je letterlijk maar drie minuten hoeft te kijken, om de rest van de film uit te kunnen tekenen. Een mijndorp in verval, een armoedige brassband onder leiding van een hoestende oude dirigent, die aan een wedstrijd mee gaan doen, terwijl de mijnen dus worden gesloten. (Mooie setting wel.) Net het ietsje betere As It Is in Heaven eigenlijk, waar de dirigent fysiek ook al ten onder ging. Arme Posthlethwaite, zo oud was hij hier nog niet. Hij dirigeert indringend, driftig met zijn hoofd schuddend. Het mooiste muzikale moment zit in het begin, als Ewan's vroegere liefde Tara het dorp met een bezoekje vereerd. Ze heeft een dikke koffer met dossiers bij zich; waar zou dat toch mee te maken hebben? Toevallig speelt ze ook nog bugel, waarmee ze zich prompt bij de band meldt en een stukje warmbloedig jazzy soleren weggeeft om u tegen te zeggen. Typisch zo'n moment waar filmwerkelijkheid verreweg te prefereren valt boven realisme.