zaterdag 2 juli 2011
Best Worst Movie
Ook een soort Cinemanie eigenlijk, de cultsterrendom van hele slechte films. Interessant detail vind ik meteen dat Troll 2, de beruchte film uit de titel, opgenomen werd Utah met een hoop brave Mormonen, andere Christenen en een 'bossy' excentrieke Italiaanse regisseur. Iemand zegt ergens dat Troll 2 een film is die door aliens gemaakt zou kunnen zijn, zo'n bizarre verwondering zit erin. Welnu, misschien zijn Mormoonse inwoners van contreien als Utah etc... En van verwondering ben je verzekerd, als er zelfs een rol in zit die wordt gespeeld door een knetterstonede patient uit een inrichting, die op verlof was. Heerlijk. Het kindsterretje uit de film, inmiddels een stukje opgeschoten richting een Van Velzen-achtig mannetje, maakt als een soort reminiscing zelf-felicatie deze docu, en hij zoekt iedereen op die wat met de flop te maken had. Hij begint bij de pa uit het verhaal. Een klasbak uit Alabama, in het begin haast onverstaanbaar southern, zijn proteïnen voor de ochtendshakes mixend. Deze man is op en top Amerikaans, een en al theatrale warmte. (En een beetje Paul Verhoeven.) De kijker kan niet anders dan glimlachen, terwijl hij met eindeloze charmes de klanten van zijn... tandartspraktijk (!) om de vingers windt. Zijsprong: typisch voor zijn wereldje vind ik dat ergens zijn vier lieftallige tandarts-assistentes allemaal hetzelfde jurkje aan hebben. Vast speciaal voor de film, maar dan nog! Even lief zijn momenten als de man, met z'n dochter op schoot, zijn MySpace- pagina checkt. Maar er is meer natuurlijk, die eerdergenoemde Italiaanse regisseur bijvoorbeeld, waarvan ik maar niet kon besluiten of hij hier nou zijn rol als bad guy speelde, of wérkelijk zo is. (In het eerste geval zou hij Amerikaanser dan de Amerikanen zijn, door precies te doen wat van hem verwacht wordt.) Een beetje drama is er ook als de filmmakers de moeder van het verhaal opzoeken, inmiddels een soort Marijke van Helwegen porseleinen popje, en met wat goede wil een Catfish-vrouw. Na een uur is het materiaal stiekem wel op, maar gelukkig is er nog één nieuw elementje om de boel te redden. We hebben net de personages in Amerika langs screenings zien reizen en luid bejubeld zien worden, maar dan maken ze de oversteek naar intrinsiek treurige memorabilia-beurzen in Europa, en daar zit niemand op ze te wachten. Ik had dan ook nog nooit van dat hele Troll 2 gehoord. Dus gaat iedereen weer terug naar huis, en heeft vrede met het feit dat het sterrendom nooit meer zal komen. Je zou er bijna emotioneel van worden, wees blij met wat je hebt en meer van die tegeltjes.
Labels:
films uit de jaren '00,
Michael Stephenson
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten