Running on Empty

Er zijn wel meer films die zo heten, eentje van Altman bijvoorbeeld, die ik ongetwijfeld bedoelde te kijken, maar hier ging het om een Australische cultklassieker. Misschien is dat al een groot woord, totaal obscuur werkje. De outback van Australie blijkt niet alleen geschikt voor sensuele tafereeltjes, je kunt er ook heel goed 'straatracen', logisch eigenlijk. Running on Empty rammmelt aan alle kanten, de timing van elk plot-element is volkomen verkeerd, maar heeft toch iets hartverwarmends. (Het zal oudjaar zijn geweest, de dag dat ik deze keek.) Een nogal lelijke gozer wil een of andere slechterik in een race aftroeven, maar wordt, tot ongenoegen van zijn maat de sleutelaar, afgeleid door een leuk Madonna-meisje. (Deborah Conway, ook werkelijk een popsterretje uit Doremi.) Hulp komt van een blinde veteraan in de autoraces, in feite de enige échte rol van de film, Max Cullen doet dat heel overtuigend en realistisch. Als gezegd, van een spanningsboog is nergens sprake en het einde is dan ook plotseling, explosief en zelfs een beetje Lynchiaans surreëel.