L'Avventura

Oei! Ik zie het eigenlijk totaal niet. Heb op dit moment het gevoel dat (al even lastige) L'Eclisse me beter bij gaat blijven. (De verhitte scènes in het beursgebouw, de totale leegte van het einde.) Misschien ging ik hier met teveel verwachtingen in... Had op een of andere vage manier het idee dat L'Avventura een toegankelijke Antonioni was, een moordmysterie ten slotte. Die indruk lijkt nog wel even bevestigd te worden, een nukkig meisje verdwijnt (vermoord? zelfmoord? of zelf weggelopen, weet Antonioni het eigenlijk zelf?) op een (opvallend klein en druk) yacht-reisje. Maar alhoewel twee van haar vrienden op zoek gaan, zoeken ze tegelijkertijd ook níet. Of iets heel anders? Want de twee beginnen wat met elkaar, of dat nou van harte is of uit trauma-verwerking. Grilligheid troef, dat is zeker. Ik voelde in elk geval geen klik tussen de twee, en is dat misschien nog toepasselijk, ik voelde eigenlijk überhaupt niks bij dit duo. Pas helemaal aan het eind, als de man nu (eindelijk is de film duidelijk) vlucht in weer een andere affaire, voel ik zijn pijn, zie ik ook die Antonioni-touch, die ik eerder sterker voelde in Muerte de un Ciclista. (Sterk vergelijkbaar, upper-class schuldgevoel en dat vijf jaar eerder, al was Antonioni al een tijdje bezig natuurlijk.) Misschien zag ik die twee films gewoon te kort op elkaar. Neen, smoesjes...