In
the good old times waren er maar seven samurai nodig tegen een overmacht,
maar als hun tijdperk ten einde loopt staan de zaken er anders voor. In
deze prent van Takashi Miike is het diep in de negentiende eeuw. Andere tijden. Een imperium in doodsstrijd maakt rare
sprongen en de bad guy is hier een heuse Shogun in spe. Het opnemen
tegen zo'n lord, er waren eeuwen waar geen samoerai erover zou peinzen!
Dat het hier wel gebeurt is niet zo vreemd, want de man heeft een paar
holocaust-waardige gruweldaden op zijn naam staan. Een andere hoge pief
begint een groepje krijgers te verzamelen voor de tegenaanval. Op dat
moment verandert de film in een sympathieke avonturenfilm. The
Fellowship uit Lord of the Rings door Japanse ogen. Zelfs een
bovennatuurlijk machtig Tom Bombadil-personage ontbreekt niet. De
13e killer dus. Een mager bosmannetje die de samoerai eerst reuzecool
vind – 'ik ben zelf ook van samoerai bloed'. Alle andere samoerai:
'hahahaha' – maar later inziet dat het gedaan is met deze
'sharia-ridders'. In het begin zitten de getatoeëerde samoerai een of
ander gokspelletje te spelen. Het moment dat de
samoerai yakuza worden is bijna daar. 13 Assassins mist de spirituele
diepgang van Miike's
Hara-Kiri remake maar is zeer amusant. En niet
zonder ironie. (En een manneke pis weet Miike ook altijd wel weer te
vinden...)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten