vrijdag 26 juli 2013
I'm No Angel
Mae West, was dat geen
sigarettenmerk? Jarenlang films kijken, en pas nu verschijnt een van de
beroemdste comediennes uit de eerste helft van de twintigste eeuw op
mijn scherm. Ze is in de vergetelheid geraakt, en zo vreemd is dat
niet. Het ligt er allemaal wel dorpstoneel-dik bovenop. Het loopje!
Toch was West invloedrijk, als onverbloemd burlesk seksueel 'wezen'. David
Thomson zei: 'ze geeft altijd de indruk dat er een orgie gaat beginnen
zodra de camera uitgaat'. Een vrouw met de touwtjes in handen, ze
schreef bijvoorbeeld haar films zelf. 'It's not the men in my life, but
the life in my men!' Ik ben een biografie van Colonel Parker aan het
lezen, en hij zou zich thuis voelen in de setting. Shysters en sideshow
men, hosselend op een kermis. Helaas zien we de jongen met het lijf van
de schildpad nooit ('hij speelt de zither!') want het gaat
natuurlijk om de heupwiegende main attraction. Leeuwen- en mannentemster
West is de gewiekste gold digger die kerels op (andere) gedachten
brengt: 'I changed my mind'. West: 'Well does it work any better now?'
In de tweede helft van de film draaft Carey Grant op (die is dan weer
níet vergeten) als de rijkste dus beste prooi. West verandert in een
society dame, daarmee geholpen door een paar Afro-Amerikaanse
yes-memmende maids, die maar blijven giechelen.
Labels:
films uit de jaren '30,
Wesley Ruggles
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten