Vroege film van
Cronenberg, en een (on)smakelijke puinzooi. De Canadees concentreerde
zich hier vooral op de gruwel. Dia's (!) introduceren een
appartementencomplex, ergens op een afgelegen eilandje bij Montreal.
Gelukkig 'is er een eigen medische faciliteit'. Dat treft, want net als
in
Rabid slaat een virus al snel om zich heen. De seksuele connotaties
zijn richting AIDS weer legio, waardoor we in een soort boobies
parade belanden. Een hele flat vol 'overerotische' ondoden met de
Kriebels! Cronenberg voert wel érg veel personages op. De dokter van het
gebouw lijkt op de Londense burgemeester Boris Johnson. De beste man
wordt afgeleid door zijn verpleegstertje, en dwaalt grote delen van de
film in totale verwarring door het gebouw. Interessanter zijn de
character actors. Een Goldblum-achtige kerel (ik vermoed altijd
Cronenbergs duistere alter ego) is patient zero. Hij heeft de parasiet
mogelijk opgelopen in een stukje overspel met... het overbuurmeisje.
Maar dat kind is ondertussen alweer opengesneden door weer een andere
Savile-evil dokter. En om het nog chaotischer te maken is mijn favoriete
personage opnieuw een snode wetenschapper. Deze kerel brengt de helft
van de film boterhammetjes etend door (een even lichamelijk themaatje)
en had door het scenario wel eens wat eerder naar het complex mogen
worden gedirigeerd. De vrouwen in de film zijn zowel voer voor lust als
voor een Analogue Worm Attack. Wat Hitchcock kon kan Cronenberg ook. In
een badkuip.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten