Bij Nader Inzien, 'en Français'. Een echt
Voskuijliaans periodstuk. Pak de Alka-Setzers er maar bij, de
sigaretten, de discussies, Balzac en klassieke lp's. (Niks popmuziek!)
De boekhandelaar klaagt al wel dat studenten alleen nog thrillertjes
lezen 'ter ontspanning'. Super-intellectueel zijn de jongelui hier dus ook weer niet.
Het meisje waar iedereen omheen cirkelt heeft niets van Frida Vogels.
Ze doet het met iedereen, en richt dan haar aandacht op het
hoofdpersonage, de jonge maagd. Hypocriet vindt diens neef, die als twee
druppels water op Dante uit Clerks lijkt... De man schrijdt in lange
gewaden door zijn dure studentenhuis. Zijn baardje geeft 'm wat van een
Umberto Eco-romanpersonage, en zijn ego is net zo groot als dat van Paul
Dehoes. Ook deze man heet Paul trouwens... Aanstekelijk irritante
kerel. Het hoofdpersonage woont voor het eerst op zichzelf. Zonder
moeder vooral. Meer nog dan een film over de studententijd is dit een
steeds melodramatischer wordende karakterstudie van een onzekere
jongeling. En de film slaagt daar heel aardig in. De dialogen hadden dan
misschien nog wat scherper gekund, de momenten ná de dialogen zijn
prima. Hang-overs tussen kapotte glazen. Rommelend met stokoude pistolen
in een huis vol historische prullaria. Wagner erbij. Dat kan niet goed
gaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten