2 Days in New York

Ik vergeef de blonde huisgodin Julie Delpy alles, maar om nou te zeggen dat haar lieve niemendalletje 2 Days in Paris écht een vervolg nodig had. Daar liet Delpy haar filmvriendje Adam Goldberg met de Franse cultuur kennismaken, hier verplaatst de Franse cultuur zich naar New York. (En gebeurt dus níet het omgekeerde.) Bovendien is Goldberg ingewisseld voor Chris Rock, die buiten een kek jazz-baardje niets dan slechte grappen te bieden heeft. (Zijn 'improv' met een Obama van karton behoort tot de vele dieptepunten.) In NY gedragen de Delpy's zich als een arty versie van de Flodders. Het is niet eens self-congratulatory meer (in de trant van: zie ons een ongedwongen met naaktheid en wiet omgaan); het is gewoon asociaal. Hoeveel slechte grappen over cunnilingus en de potentiële micro-penis (van een baby!) kan een mens aan? Slechts af en toe haalt een wisecrack het niveau van een minor Woody Allen-film. Julie staat met nymfo-zus in de keuken, zus raakt geëmotioneerd. 'Huil je?' 'Nee, het zijn de uien.' 'Maar je staat aardappelen te snijden.' Aan het slot heeft Delpy gelukkig nog één konijn in de hoge hoed. Een brown bunny, om precies te zijn. Met een jagershoedje. Vincent Gallo doet zijn beste Mefisto, en wint letterlijk en figuurlijk zieltjes.