'Do
my balls, mama!' Weer een stukje verder gecorrumpeerd dankzij de
'zieke' geest van John Waters. Erger nog, hoe grover het werd, hoe
harder ik zat te lachen. Een stukje goatcex avant la lettre begeleid
door 'everybody knows about the bird'-deuntje, why not. De golden age
of porn was niet voor niet aangebroken begin jaren '70. Hoofdrolspeler
(of speelster) in deze waanzin is de 'hondsbrutale' Divine, oftewel the
filthiest person alive. Ze woont na wat akkefietjes incognito met
zoonlief, moeder en dinnetje in een mobile home, waar het leven vooral
om de onverzadigbare ovulaire honger van de gestoorde moeder draait. De
sketches rond de Eggman zijn ei-de-loos. Heel kleuterachtig gaat hier
álles te lang door. 'Across town, located in the teeming metropolis
known as Baltimore', vertelt de wel geslaagde voice-over van Mr. J zelf,
'leeft de concurrentie'. Een stelletje met Dutroux-meisjes in de
kelder, Gonzo-activiteiten buitenshuis, en... felgekleurd (schaam)haar.
De deleted scenes tonen aan dat in losse brokjes de film eigenlijk
(wan)smakelijker is. Dat heb je met sketches. Anderhalf uur aan een stuk
dit soort flauwigheden is teveel van het goeie. Al zijn er een paar
gouden absurdistische momenten. De vloek van Divine treft het
Baltimorese echtpaar. Zelfs het meubilair doet raar. 'The couch, it
rejected you!'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten