Vanaf nu houd ik definitief staande dat de glaciation trilogy Haneke's beste werk is.
Der Siebente Kontinent,
Benny's Video en 71 Fragmente zijn Haneke's meest Oostenrijkse films, en ze vormen tezamen een onwaarschijnlijk beklemmend tijdsbeeld van het breukvlak '80/'90. De laatste opflakkering van het negentiende-eeuwse nationalisme schiet in de vorm van de Balkanoorlog op depressief stemmende journaalbeelden keer op keer voorbij. Het is een van de elementen die inzichtelijk maken waarom ook mensen in een welvarende stad als Wenen (ooit Habsburg) een pistool pakken en anderen neer gaan maaien. It's a thin line. In stug afgebakende flitsen van scènes zien we de aanloop naar zo'n incident. Er is geen plot, dit is mozaïek om de mozaïek, gespiegeld in de beeldschermen van tv's en computers waar iedereen naar kijkt. (Haneke zag het allemaal aankomen.) De puzzelstukjes worden expres níet gelegd, zoals ín de film een katholiek tangram-puzzeltje tot frustraties lijkt. We zien een vroom echtpaar (in een voor de regisseur zeer typerende eettafel-scène), een Roemeense zwerfjongen hosselend, een oude man klagend ('tut mir leid das ich existier'), én de uiteindelijke dader. Eén van de cruciale scenes lijkt me de 'tafeltennismachine'. Een jongen oefent zijn slag terwijl het apparaat maar balletjes uit blijft spugen. Tsk tak, Tsk tak, tsk tak, eindeloos. Hypnotiserend, lukraak en langzaam doordraaiend.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten