Film die brandt van woede, opgebouwd rond het
'revolutionaire' jaar 1968. Ik moet zeggen, inmiddels toch een beetje een vergeten
periode. Kaltgestellt door de economische successen van daarna (waarvan
de babyboomers zelf het hardst profiteerden...) Z maakt mooi duidelijk
welke ancien regime-achtige conservatieve krachten de boel destijds
Europa in toom hielden. (Zoals altijd...) Het niet bij naam genoemde
land uit de film moest – dacht ik – een dystopie van Frankrijk
voorstellen, lijkt meer op Franco's Spanje, en blijkt bij nader inzien
Griekenland... Hoe dan ook. Een linkse politicus (Montand) houdt een
speech (daarbij voortdurend tegengewerkt) en na afloop wordt er een
aanslag op hem gepleegd. De ME staat erbij en kijkt ernaar. Grote woede
bij de altijd amusante Charles Denner (als advocaatje) en zorgen voor
Trintignant als de Heino-achtige procureur. De machthebbers hebben geen
zin in een uitgebreid onderzoek, maar Trintignant zet door. Er ontstaat
een caleidoscopisch verhaal, vol korte flashbacks. Soms drammerig, vaak
wat saai. Het deed me wat denken aan
Il Divo, maar hier is geen
Andreotti als blikvanger. De bad guys zijn overal, en hebben het volk
volledig doordrenkt met haat voor de 'commies'. De Z van Zeitgeist wordt
zonder meer gevangen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten