Katherine Ross. Er is niemand
die zo weinig films nodig had om een onvergetelijke indruk achter te
laten. Eéntje, om precies te zijn. Ik moest diep nadenken of ik ze ooit nog elders had gezien (jawel, die fietsscene in de Sundance Kid!)
maar daar bleef het ook bij. Het leuke aan The Stepford Wives is dat het
eigenlijk laat zien wat er zou gebeuren als ze niet van het altaar naar
de bus was gerend, en gewoon in de suburbs was gebleven. Broeiplaatsen
van conservatisme... Vrouwen achter het aanrecht. Dolgelukkig...
Stepford-regisseur Forbes overleed onlangs, en teletekst sprak over een
sci-fi-klassieker. Lang meende ik dat dat een foutje was... Was dit niet
'gewoon' een satire, waarin twee vrouwen éérst vermoeden dat de mannen
iets op hun kerfstok hebben, om later door diezelfde mannen overtuigd te
worden dat ze zélf gek zijn. Ik vond het wel een mooie metafoor voor
hoe de vrouw eeuwenlang in het keurslijf van het huishoudslavendom is gedwongen.
Maar die sci-fi twist komt tóch, en ik weer heel naïef de hints over
het hoofd gezien. Misschien teveel afgeleid door Katherine Ross, die er
uit recalcitrantie tegen het dorpse patriarchaat bijloopt in bijzonder
strakke huid-kleurige jurkjes. Alsof ze zelf alvast maar voor lustobject
gaat spelen. Zeer Japanse film eigenlijk, zou zo op een manga gebaseerd
kunnen zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten