Frankenweenie

Tim Burton doet een ParaNorman, en dat is na Volcano/Amour alweer een echt 'koppeltje'. Films die elkaar qua plot in haast niets ontlopen. Daarmee is het letterlijk duistere Frankenweenie in elk geval beter dan Burtons vederlichte animatiefilm Dark Shadows. Net als in ParaNorman gaat Frankenweenie over een eenzaam jongetje, in een mysterieus horror-stadje. En net als ParaNorman is de film vooral ook ode aan de cinema van weleer. In dit geval grotendeels aan één film: Frankenstein, natuurlijk. Hier in de vorm van een hond, want het jongetje 'repareert' zijn enige (viervoetige) vriend. Daar is ook de poedel van de buurvrouw blij mee, met de coupe van de Bride of Frankenstein, het is een van de leukste geintjes. Ook het kreupele hulpje van de doctor draaft op, als het enige klasgenootje dat interesse heeft in het hoofdpersonage. Maar waar in ParaNorman de twee losers echt 'bonden', en de film werkelijk iets existentieels krijgt, hebben we hier gewoon een verhaal dat wordt voortgedreven door incidenten. (Verdwijningen, ontsnappingen, oplevingen.) De hele klas zet New Holland op stelten. Alles ter gelegenheid van het 'science project' onder leiding van een Transsylvanische leraar, met de stem van Martin Landau, eerder al eens Bela Lugosi in die Ed Wood-biopic