Dat
er ook Belgische films van 'Nederlands' niveau bestaan weten we sinds
Tot Altijd, en ook Little Black Spiders is op zijn best matig. Het valt
nog mee dat er geen Hollandse subsidie-truus een paar regeltjes (en een
schreeuwscene) mee komt doen, bijvoorbeeld in een van de rollen als
leidsters. Een paar vrouwen runt een soort 'uitrusthuis' voor zwangere
tienermeisjes. De leidsters kijken allemaal erg streng – alsof de
regisseur constant riep: 'let op je mimiek!' - maar handelen verder
amateuristisch, en niet eens in en in slecht. Dat maakt ze tot een fletse
karikatuur van een karikaturale slechterik. Het groepsproces van de
zwangere meisjes loopt ook voor geen meter. Er gebeuren
allemaal dramatische dingen (zelfmoordpogingen, hysterie-aanvallen) maar
niemand die er verder ook maar iets om lijkt te geven. Tegelijkertijd moeten we
geloven dat in deze lamlendige sfeer de meisjes
Wicker Man-achtige toneelstukjes uit gaan voeren... Gelukkig zijn de
zonovergoten beelden van de rustieke omgeving, en de muziek van John
Parish de moeite waard. Richting slot focust de film wijselijk
op twee (in plaats van tien) meisjes, zodat het einde toch nog best sereen
wordt. Terzijde, iets wat me vroeger als op vakantie en kijkend
naar de Belgische tv ook al opviel: hebben alle Vlaamse meisjes zwoele
lage stemmen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten