Atom Egoyan vestigt hier een snelheidsrecord. Ik voelde tijdens de openingstitels al aankomen dat dit een geweldige film ging worden. Eigenlijk raar, want uit meer dan een camera die langs exotische planten glijdt, fraaie muziek, en de letters op de juiste momenten bestaan de credits niet. Niettemin is een bepaalde Mulholland Drive-sfeer ook dan al zichtbaar. De wereld van Exotica is mysterotisch (om een Van Kootentje te doen). Dit is een film noir in bloeiende kleuren. 'It ís a jungle out there isn't it', zegt een 'accountant' tegen de nerdy baas van een dierenwinkel. Buiten werktijd zoeken beide mannen zinnelijke, maar bescheiden genoegens. De nerd in het ballet-theater – waar hij naast knappe mannen kan zitten – de accountant in de stripclub Exotica. Het type erotisch establishment dat alleen in films bestaat: Efteling-weelderig, tevens spiegelpaleis van emoties. De meisjes dansen er voor een schamele '5 dollar' hun private dancejes, laat de goofy dj niet na keer op keer te vermelden. In plotseling optredende flashbacks zien we dezelfde man door een felgroen veld dwalen. De eerste keer dat die flashback verschijnt is de logica
The Taste of Tea-achtig Japans. Later worden alle lijntjes nog betrekkelijk traditioneel verbonden, maar het blijft een unieke film. Een soort Ken Russell zonder sleaze of religie. Vol van vraagtekens. Accountant tegen 'babysitter' Sarah Polley: 'Waarom vraag je me nooit meer wat?'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten